Op de valreep

Afgelopen donderdag was de laatste clubavond van dit jaar. We hadden nog een taakje af te ronden voordat we de deur van ons clublokaal achter ons konden sluiten.

Omdat we op basis van modules met treinen rijden en dus niet altijd op dezelfde manier onze baan hoeven op te bouwen, hebben we ooit eens gekozen om met schuifruiltjes de overgang naar andere modules te verzorgen. Op zich super handig, want dan kan je een rails korter of langer maken waar nodig. Maar tijdens het opbouwen van een beurs is dit wel erg tijdsintensief, want met zo een grote baan als wij hebben, zijn het al snel heel veel overgangen die we moeten overbruggen.

Na flink wat gespeur op het internet en afkijken bij andere module clubs, ontstond het idee om terug te gaan naar aanpasbare koudkoppelingen. Een koudkoppeling is eigenlijk het strak tegen elkaar leggen van railsen, zonder dat er gebruik wordt gemaakt van rail-lasjes. Dit wordt al vaak gebruikt bij onze modules met een vaste inbreng omdat die altijd op dezelfde manier aan elkaar gekoppeld worden.

Maar nu wilde we ook de overbrugging met andere modules hiervan voorzien.

Onder het genot van een hapje en drankje, werden de eerste test stukjes ingemeten, gezaagd en gesoldeerd en uit getest. En met succes. In de test opstelling werd binnen 10 tellen de overbrugging van de modules gerealiseerd en kon het eerste wagonnetje er al probleemloos overheen rijden.

We hadden eerder al besloten om de stroom doorkoppelingen onder de module te verzorgen, dus hoeven we verder aan de rails niets meer te isoleren en zijn de rail-lasjes niet meer nodig.

In het nieuwe jaar gaan we een 2 tot 3 tal modules aanpassen naar dit systeem om te kijken hoe het tijdens een beurs gaat. Mocht het niet goed gaan, wat we niet verwachten, dan kunnen we gewoon de oude schuifrailtjes weer gebruiken.